Wymogi merytoryczne przy pisaniu pracy dyplomowej

5/5 - (3 votes)

Wymogi merytoryczne przy pisaniu pracy dyplomowej obejmują szereg kryteriów dotyczących zawartości merytorycznej pracy, takich jak:

  1. Poprawność problemu badawczego: problem badawczy musi być jasno określony, związany z aktualnymi i ważnymi dla dziedziny badań problemami oraz rozwiązywalny w ramach pracy dyplomowej.
  2. Poprawność metodologii badań: metodologia badań musi być odpowiednia do celów i zakresu badań, logiczna i spójna, oraz przedstawiona w sposób jasny i zrozumiały.
  3. Poprawność analizy danych: dane muszą być prawidłowo zebrane, opisane i przedstawione, analiza danych musi być odpowiednia do celów i zakresu badań, wyniki muszą być interpretowane i wnioski prawidłowe.
  4. Poprawność przeglądu literatury: przegląd literatury musi być odpowiedni do problemu badawczego, aktualny i reprezentatywny dla dziedziny badań, oraz przedstawiony w sposób jasny i zrozumiały.
  5. Oryginalność: praca dyplomowa musi być oryginalna, bez plagiatu, i przedstawiać oryginalne wyniki badań lub oryginalne podejście do już istniejących problemów.
  6. Poprawność językowa: praca dyplomowa powinna być napisana poprawnie językowo, stylistycznie i gramatycznie.
  7. Poprawność formalna: praca dyplomowa powinna być zgodna z wymaganiami formalnymi uczelni, takimi jak formatowanie, skład, sposób przedstawienia wyników itp.
  8. Poprawność wniosków: wnioski muszą być logiczne, zgodne z wynikami badań i przedstawione w sposób jasny i zrozumiały.

Praca dyplomowa musi zawierać trzy poniższe elementy:

  • Cel pracy – powinien zostać sprecyzowany oraz wyeksponowany we wprowadzeniu (wstępie).
  • Wkład własny autora – powinien być jasno dostrzegalny w głównym rozdziale pracy, powinno się go móc łatwo odróżnić od cytowań innych autorów.
  • Wnioski – powinny znaleźć się nie tylko na końcu pracy dyplomowej, jako odrębna część (zamiennie z zakończeniem), ale powinny wieńczyć poszczególne rozdziały – i najistotniejsze z nich powinny znaleźć się właśnie w zakończeniu.

Brak powyższych elementów powoduje obniżenie oceny merytorycznej pracy.

Po przeanalizowaniu danych, które powinny stanowić konkretny raport z przeprowadzonych badań, należy sformułować wnioski z przeprowadzonych badań.

Na co należy zwrócić uwagę przy formułowaniu wniosków? Głównie:

1) konieczne jest odwołanie się do wcześniej sformułowanych hipotez badawczych i ich weryfikacja, czyli potwierdzenie lub zaprzeczenie naszym założeniom;

2) analizując dane należy pamiętać o kolejności przytoczonych wcześniej hipotez, a co za tym idzie o problemach badawczych – kluczem nie powinna być np. Kolejność pytań w kwestionariuszu, ale kolejność formułowanych pytań badawczych w naszym praca.

Wnioski nie powinny być tylko „suchym” sprawozdaniem z przeprowadzonych badań, powinny być uzupełnione własnymi refleksjami związanymi z danymi uzyskanymi w trakcie badań.

Zakończenie pracy magisterskiej

5/5 - (3 votes)

W pracy magisterskiej zakończenie stanowi syntetyczne jej podsumowanie. Ocenia się tutaj także procedurę badawczą, opisuje trudności w procesie dociekań, prezentuje stopień rozwiązania problemu badawczego i osiągnięcia celu badań.

W zakończeniu przedstawiamy wyniki pracy w odniesieniu do celu pracy: stopień zgodności z wymaganiami, ocenę przydatności opracowanego projektu w praktyce przemysłowej lub w innym zastosowaniu, porównanie z rozwiązaniami alternatywnymi opisanymi w literatura, wnioski i obserwacje poczynione przez autora podczas pracy, obszary zastosowań, ograniczenia prawne i inne zalecenia dla użytkowników.

Jeśli chodzi o objętość, to zakończenie powinno liczyć do 10 procent objętości pracy. W pracy licencjackiej zazwyczaj bywa krótsze i ma dwie strony.

Zakończenie pracy magisterskiej jest jednym z ważniejszych elementów pracy, ponieważ w nim autor podsumowuje swoje badania i wnioski. Zakończenie powinno zawierać następujące elementy:

  1. Podsumowanie: krótkie i jasne podsumowanie najważniejszych wyników badań i wniosków.
  2. Wnioski: szczegółowe wnioski wynikające z badań, które odpowiadają na postawione hipotezy i cele badań.
  3. Implikacje: omówienie implikacji wyników badań dla dziedziny badań oraz ich praktycznego zastosowania.
  4. Ograniczenia: omówienie ograniczeń, które mogły wpłynąć na badania oraz sugestie dotyczące przyszłych badań.
  5. Bibliografia: lista użytych źródeł, zgodnie z wymaganiami formalnymi uczelni
  6. Zakończenie: zakończenie pracy w którym autor podsumowuje swoje wysiłki i osiągnięcia w trakcie pisania pracy magisterskiej, wyraża swoje podziękowanie dla osób, które pomogły mu w realizacji badań, oraz zachęca do dalszych badań w dziedzinie.
  7. Aneksy: ewentualne aneksy takie jak np. tabele, schematy, rysunki, które mogłyby pomóc w zrozumieniu pracy i zwiększają jej wartość merytoryczną.

Ważne jest, aby zakończenie pracy było napisane w jasnym i zrozumiałym języku, było spójne z całą treścią pracy i odpowiadało na postawione w pracy pytania badawcze. Zakończenie powinno być też przemyślane i merytoryczne, a nie tylko formalne zakończenie pracy.

Zasady numeracji w pracach dyplomowych

5/5 - (1 vote)

Numeracja rozdziałów

Stosujemy zarówno liczby arabskie (np. Rozdział 3) jak i rzymskie (np. Rozdział III) – do wyboru dla studenta, czasami promotorzy mają swoje upodobania.

Numeracja podrozdziałów

Liczby arabskie np. 3.1., 3.2., 3.3. itd.

Numeracja punktów w podrozdziale

Liczby arabskie np. 3.1.1., 3.1.2., 3.1.3. Nie należy pomiędzy tytułem podroz­działu i punktu w nim zawartego umieszczać żadnego tekstu. Minimalna liczba podrozdziałów i punktów w podrozdziale wynosi dwa. Punkty mogą być dzielo­ne na mniejsze jednostki.

Numeracja wzorów

Wyrównanie do prawej strony, najlepiej numerować wzory kolejno w całej pra­cy.

Numeracja tabel

Każda tabela musi mieć numer, tytuł, źródło. Najlepiej jest numerować tabele kolejno w całej pracy. Pod spodem tabeli powinno być podane źródło np.: J. Kowalski: Finanse przedsiębiorstw. Warszawa: WN PWN 2003, s. 15. Jeśli tabe­la jest wynikiem własnych obliczeń wówczas piszemy np. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych spółki Comarch, lub tylko „obliczenia własne”, je­śli jest to wynik własnych obliczeń.

W tekście pracy należy wyraźnie oddzielać od siebie ciągi logiczne pewnych my­śli. Służą do tego celu akapity. W akapicie każde zdanie powinno być kontynu­acją poprzedniego. Łączenie zdań w akapity pozwala czytelnikom łatwiej odczy­tać myśl autora, dzięki czemu tekst pracy staje się bardziej przejrzysty. W razie konieczności powrotu do niektórych interesujących fragmentów tekstu akapity umożliwiają łatwiejsze ich odszukanie. Akapity zaznacza się w ten sposób, że wiersz rozpoczynający nową myśl pisze się z wcięciem, tzn. przesuwa się go w prawo o 3-5 znaków.

Pisownia przypisu dotyczącego artykułu w książce

5/5 - (3 votes)

Pod pojęciem artykułu rozumie się niezależny tekst, który stanowi część większej publikacji. Elementy przypisu dotyczące artykułu podajemy przed danymi przypisu odnoszącymi się do całości książki i wyraźnie oddzielamy stosując np. wyrazy takie jak „in” lub „w:”. Na końcu przypisu podajemy paginację wskazującą lokalizację artykułu w obrębie książki.

Odpowiedzialność główna: autor artykułu (dopuszczalny skrót imienia)
Tytuł artykułu: w formie występującej w źródle
Odpowiedzialność główna: autor książki (dopuszczalny skrót imienia)
Tytuł książki: w formie występującej w źródle
Wydanie: liczebniki porządkowe należy zapisywać cyframi arabskimi; dopuszcza się przejmowanie oznaczenia pierwszego wydania, jeżeli to oznaczenie występuje w źródle
Miejsce wydania: nazwę miasta zamieszczamy w oryginalnym języku
Wydawca: może być forma skrócona, np. PWN
Data wydania: rok; jeżeli nie można go określić, podajemy datę „copyright”, datę druku lub datę przypuszczalną ze skrótem „ca.”
Lokalizacja w obrębie dokumentu macierzystego: strony, na których artykuł został zamieszczony

Przykład:

SZAŁKOWSKI, Adam. Kapitał intelektualny menedżera personalnego jako czynnik rozwoju przedsiębiorstwa. W: Zarządzanie wiedzą a procesy restrukturyzacji i rozwoju przedsiębiorstw : materiały z międzynarodowej konferencji naukowej Krynica, 26-28 października 2000 roku. Kraków : s.n., 2000, s. 156-161.

Odpowiedzialność główna: SZAŁKOWSKI, Adam
Tytuł artykułu: Kapitał intelektualny menedżera personalnego jako czynnik rozwoju przedsiębiorstwa
Tytuł książki: Zarządzanie wiedzą a procesy restrukturyzacji i rozwoju przedsiębiorstw : materiały z międzynarodowej konferencji naukowej Krynica, 26-28 października 2000 roku
Miejsce wydania: Kraków
Wydawca: w książce nie ma nazwy wydawcy; podajemy wyrażenie „wydawca nieznany” lub odpowiedni skrót
Data wydania: 2000
Lokalizacja w obrębie dokumentu macierzystego: s. 156-161

Zasady ogólne pisania prac dyplomowych

5/5 - (1 vote)

Zaleca się stosowanie następujących zasad uniwersalnych:

  1. Po pierwsze  – zasada konsekwencji – oznacza ona, że jeżeli zostanie przyjęta jakaś konwencja pisa­nia pracy dyplomowej to powinna być ona utrzymana do końca realizacji pracy. Przykładowo nie wolno używać przy numeracji rozdziałów raz cyfr rzymskich, a raz arabskich. Nie można używać zamiennie określeń tabela, tablica, tabelka itd. Jeśli zdecydujemy się używać cyfr rzymskich, czy określenia tabela, to trzeba to robić konsekwentnie w całej pracy.
  2. Kolejna zasada to zasada prostoty. Prostota powinna dotyczyć zarówno konstrukcji tekstu jak i formułowania zdań. Pracę dyplomową na łatwo zrozumieć, a nie zastanawiać się co autor miał na myśli.
  3. Bieżąca korekta realizowanego tekstu.
  4. Przestrzeganie wszystkich zasad określonych w innych wymaganiach promotora.