pisanie prac

pisanie różnych prac

Zasady numeracji w pracach dyplomowych

5/5 - (1 vote)

Numeracja rozdziałów

Stosujemy zarówno liczby arabskie (np. Rozdział 3) jak i rzymskie (np. Rozdział III) – do wyboru dla studenta, czasami promotorzy mają swoje upodobania.

Numeracja podrozdziałów

Liczby arabskie np. 3.1., 3.2., 3.3. itd.

Numeracja punktów w podrozdziale

Liczby arabskie np. 3.1.1., 3.1.2., 3.1.3. Nie należy pomiędzy tytułem podroz­działu i punktu w nim zawartego umieszczać żadnego tekstu. Minimalna liczba podrozdziałów i punktów w podrozdziale wynosi dwa. Punkty mogą być dzielo­ne na mniejsze jednostki.

Numeracja wzorów

Wyrównanie do prawej strony, najlepiej numerować wzory kolejno w całej pra­cy.

Numeracja tabel

Każda tabela musi mieć numer, tytuł, źródło. Najlepiej jest numerować tabele kolejno w całej pracy. Pod spodem tabeli powinno być podane źródło np.: J. Kowalski: Finanse przedsiębiorstw. Warszawa: WN PWN 2003, s. 15. Jeśli tabe­la jest wynikiem własnych obliczeń wówczas piszemy np. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych spółki Comarch, lub tylko „obliczenia własne”, je­śli jest to wynik własnych obliczeń.

W tekście pracy należy wyraźnie oddzielać od siebie ciągi logiczne pewnych my­śli. Służą do tego celu akapity. W akapicie każde zdanie powinno być kontynu­acją poprzedniego. Łączenie zdań w akapity pozwala czytelnikom łatwiej odczy­tać myśl autora, dzięki czemu tekst pracy staje się bardziej przejrzysty. W razie konieczności powrotu do niektórych interesujących fragmentów tekstu akapity umożliwiają łatwiejsze ich odszukanie. Akapity zaznacza się w ten sposób, że wiersz rozpoczynający nową myśl pisze się z wcięciem, tzn. przesuwa się go w prawo o 3-5 znaków.

Pisownia przypisu dotyczącego artykułu w książce

5/5 - (3 votes)

Pod pojęciem artykułu rozumie się niezależny tekst, który stanowi część większej publikacji. Elementy przypisu dotyczące artykułu podajemy przed danymi przypisu odnoszącymi się do całości książki i wyraźnie oddzielamy stosując np. wyrazy takie jak „in” lub „w:”. Na końcu przypisu podajemy paginację wskazującą lokalizację artykułu w obrębie książki.

Odpowiedzialność główna: autor artykułu (dopuszczalny skrót imienia)
Tytuł artykułu: w formie występującej w źródle
Odpowiedzialność główna: autor książki (dopuszczalny skrót imienia)
Tytuł książki: w formie występującej w źródle
Wydanie: liczebniki porządkowe należy zapisywać cyframi arabskimi; dopuszcza się przejmowanie oznaczenia pierwszego wydania, jeżeli to oznaczenie występuje w źródle
Miejsce wydania: nazwę miasta zamieszczamy w oryginalnym języku
Wydawca: może być forma skrócona, np. PWN
Data wydania: rok; jeżeli nie można go określić, podajemy datę „copyright”, datę druku lub datę przypuszczalną ze skrótem „ca.”
Lokalizacja w obrębie dokumentu macierzystego: strony, na których artykuł został zamieszczony

Przykład:

SZAŁKOWSKI, Adam. Kapitał intelektualny menedżera personalnego jako czynnik rozwoju przedsiębiorstwa. W: Zarządzanie wiedzą a procesy restrukturyzacji i rozwoju przedsiębiorstw : materiały z międzynarodowej konferencji naukowej Krynica, 26-28 października 2000 roku. Kraków : s.n., 2000, s. 156-161.

Odpowiedzialność główna: SZAŁKOWSKI, Adam
Tytuł artykułu: Kapitał intelektualny menedżera personalnego jako czynnik rozwoju przedsiębiorstwa
Tytuł książki: Zarządzanie wiedzą a procesy restrukturyzacji i rozwoju przedsiębiorstw : materiały z międzynarodowej konferencji naukowej Krynica, 26-28 października 2000 roku
Miejsce wydania: Kraków
Wydawca: w książce nie ma nazwy wydawcy; podajemy wyrażenie „wydawca nieznany” lub odpowiedni skrót
Data wydania: 2000
Lokalizacja w obrębie dokumentu macierzystego: s. 156-161

Zasady ogólne pisania prac dyplomowych

5/5 - (1 vote)

Zaleca się stosowanie następujących zasad uniwersalnych:

  1. Po pierwsze  – zasada konsekwencji – oznacza ona, że jeżeli zostanie przyjęta jakaś konwencja pisa­nia pracy dyplomowej to powinna być ona utrzymana do końca realizacji pracy. Przykładowo nie wolno używać przy numeracji rozdziałów raz cyfr rzymskich, a raz arabskich. Nie można używać zamiennie określeń tabela, tablica, tabelka itd. Jeśli zdecydujemy się używać cyfr rzymskich, czy określenia tabela, to trzeba to robić konsekwentnie w całej pracy.
  2. Kolejna zasada to zasada prostoty. Prostota powinna dotyczyć zarówno konstrukcji tekstu jak i formułowania zdań. Pracę dyplomową na łatwo zrozumieć, a nie zastanawiać się co autor miał na myśli.
  3. Bieżąca korekta realizowanego tekstu.
  4. Przestrzeganie wszystkich zasad określonych w innych wymaganiach promotora.

Strona edytorska i językowa pracy dyplomowej

5/5 - (2 votes)

WYMOGI EDYTORSKIE

Strona edytorska oraz strona językowa pracy dyplomowej w istotnym zakresie rzutują na jej ostateczną wartość (ocenę). Każdy fragment pracy dyplomowej przekazywany promotorowi odpowiadać musi przyjętym ustaleniom.

Objętość pracy magisterskiej powinna wynosić 50 – 90 stron.

Objętość pracy licencjackiej powinna wynosić 65 – 70 stron.

STRONA TYTUŁOWA

Stronę tytułową należy zredagować zachowując treść, układ oraz formatowanie z poniższego przykładu:

WYŻSZA SZKOŁA CZEGOŚ I CZEGOŚ W MIEŚCIE X

ANNA NOWAK

nr albumu 10000

MOTYWOWANIE PRACOWNIKÓW JAKO ELEMENT ZARZĄDZANIA ZASOBAMI LUDZKIMI

(na przykładzie przedsiębiorstwa X)

Praca licencjacka

napisana pod kierunkiem

Prof. dr hab. Jana Kowalskiego

Miasto X 2021

Przygotowanie planu badań własnych

5/5 - (5 votes)

Przygotowanie planu badań własnych jest ważnym krokiem w procesie przygotowywania pracy dyplomowej lub badań naukowych. Plan badań pozwala na określenie celów, metod i harmonogramu badań, a także na ocenę ich realizowalności.

Aby przygotować plan badań własnych, należy:

  1. Określić problem badawczy: jasno określić problem, który ma być badany, oraz postawić hipotezy badawcze.
  2. Określić cele badań: określić, co chce się osiągnąć dzięki badaniom, jakie pytania badawcze chce się rozwiązać.
  3. Wybrać metody badawcze: wybrać odpowiednie metody, które pozwolą na rozwiązanie problemu badawczego i spełnienie celów badań.
  4. Określić zakres badań: określić, jakie dane i materiały będą potrzebne do przeprowadzenia badań.
  5. Skonstruować harmonogram badań: określić czas trwania badań i poszczególne etapy ich realizacji.
  6. Przeprowadzić analizę ryzyka: określić ewentualne trudności i ryzyka związane z przeprowadzeniem badań oraz zaplanować działania zapobiegające je.
  7. Określić potrzebne zasoby: określić, jakie zasoby (np. finansowe, ludzkie, techniczne) będą potrzebne do przeprowadzenia badań.
  8. Ocenić realizowalność badań: ocenić, czy planowane badania są realistyczne i czy możliwe jest ich przeprowadzenie w ramach czasowych i zasobów dostępnych.

Ważne jest, aby plan badań był jasny i zrozumiały, a także był zgodny z wymaganiami formalnymi uczelni oraz z używanym stylem pracy. Warto też pamiętać, że plan badań może być korygowany w trakcie realizacji badań, jeśli pojawią się nowe informacje lub trudności.

Przeprowadzenie badań jest często wymagane przez promotorów prac dyplomowych, na kierunkach nauk społecznych.

Badania naukowe mają dwie fazy:

a) faza koncepcyjna;

b) faza badawcza.

Faza koncepcyjna obejmuje:

1) określić temat, przedmiot i cel badań;

2) kultywowanie problemów badawczych;

3) hipotezy dotyczące licencjonowania badań;

4) wybrać obszar badań i określić dobór próby;

5) zdefiniować zmienne i wybrać dla nich znaki;

6) określić metody, techniki i narzędzia badawcze metody;

7) przygotowanie badań;

8) Badania pilotażowe.

Faza badawcza powinna również:

1) odpowiednie badania;

2) uporządkować materiały;

3) kodyfikować dane;

4) zweryfikować hipotezy;

5) zinterpretować wyniki badań;

6) wyciągnąć wnioski.